Mijn tv-carrière begon in het begin van de jaren negentig, als kijker. Catherine Keyl (Den Haag, 1946) timmerde destijds eveneens succesvol aan de weg in medialand, als presentatrice. Eerst bij de publieke omroep, om niet veel later de overstap te maken naar de commerciële televisie. Ik leerde Catherine Keyl kennen door haar dagelijkse optreden in De 5 Uur Show op RTL4, haar professionalisme trok meteen mijn aandacht.
Naast grande dame Keyl behoorde ook Viola Holt tot de vaste presentatrices van kijkcijferknaller De 5 Uur Show. Ze wisselden om de dag van plek. In mijn herinnering bestond de setting uit een stoffig decor met twee fauteuils (voor gast en host) met daartussenin een bloemstuk op een bijzettafeltje. Het publiek wachtte geduldig op wat komen zou. Een A-ster of een absolute no-no? Jackpot of domper? Piekerige rode krulletjes en hippe brilmontuur prijkten op het hoofd van Catherine. Een pantalon en pastelkleurig jasje met schoudervullingen die verder reikten dan Keyls eigenlijke schouderbreedte kleedden de presentatrice.
De 5 Uur Show was een van de eerste programma’s waarbij ik doorkreeg hoe tv werkte. Er was een hoofdgast en die kwam niet zomaar. Een zanger had een nieuwe plaat uit, een schrijver een nieuw boek te verkopen. De gasten op tv hebben bijbedoelingen, de uitzending als groot verlengstuk van de tussentijdse reclameblokken. Ook werd het me duidelijk dat de presentatrice van dienst de onderwerpen en gasten niet zelf mag uitzoeken. Het interview met Formule 1 coureur Jos Verstappen was een typisch voorbeeld waarbij gast en presentatrice elkaar niet vonden. Onwetendheid betreffende de persoon en professie, obligate vragen en flauwe grindbak-grapjes van haar kant staan me nog helder voor de geest. Dat er tegenover deze spaarzame misser legio vraaggesprekken staan die wel gladjes verliepen moge duidelijk zijn – je wordt niet zomaar een nationaal tv-icoon! Het succes in de vooravond hield stand tot de twee gelauwerde deeltijdpresentatrices Keyl en Holt ruzie kregen, een onderhuidse twist die tot op de dag van vandaag kranig stand houdt. Catherine zei De 5 Uur Show gedag en werd vervangen door Myrna Goossen.
La Keyl ging de talkshow Catherine presenteren, ook bij RTL4. De uitzending werd geproduceerd in een grote studio in Hilversum, inclusief podium en live publiek. De leader van het middagprogramma was gemoedelijk, het onderwerp bepaalde of je bleef zitten of niet. Na Catherines introductie en het voorstellen van de podiumgasten kon het publiek vragen stellen. Hand omhoog en de gastvrouw kwam met microfoon naar u toe gesneld. In het begin waren de onderwerpen herkenbaar; persoonlijke probleempjes, maatschappelijke vraagstukken en ziektes. Echter, naarmate de succesjaren verstreken raakten de onderwerpen op. Alles was al eens voorbij gekomen. Bij gebrek aan beter stortte het programma zich op grote taboes, op ongeloofwaardige drie- vier- of vijfhoeksverhoudingen, sneue pedofielen, raaskallende KKK sympathisanten, enzovoorts. De gasten kwamen met zwart balkje voor de ogen in beeld, zaten uit veiligheidsoverwegingen backstage of hadden zich met ludieke feestartikelen carnavalesk vermomd om herkenning op kantoor te voorkomen. Het werd al met al een lachwekkende freakshow. De beleving thuis veranderde in rap tempo van herkenbaarheid naar afkeer en ongeloof. Het eind van talkshow Catherine was nabij.
Zoals zoveel gestrande Nederlandse tv-sterren ging ook Catherine Keyl zich inmengen met het goddelijke. Opeens gelovig of zoiets. God is er voor iedereen en elk zieltje is meegenomen moeten ze bij de EO hebben gedacht. Ik haakte af. Ze had met gemak de Hollandse equivalent van Oprah Winfrey kunnen worden maar in plaats daarvan veranderde Catherines successtory in pruttelende diarree. De bekroonde televisiekoningin verdween stilletjes naar de achtergrond. Nieuwe veelbelovende sterren stonden ongeduldig te trappelen en stootte haar van de troon. Een uitnodiging hier een optreden daar, het zette geen zoden aan de dijk. Reanimatie overbodig. Laatst schitterde ze als geïmplodeerde ster bij BNN’s Ranking The Stars. Viola Holt was toevallig ook van de partij. Een klein voorzetje van talkshowhost Paul de Leeuw en de twee kibbelende diva’s lagen weer te rollebollen. Wie zei wat, waarom, en wie ging als eerste met haar lange pedicure nagels langs het plastisch gefacelifte gezicht van de ander?
Catherine Keyl is in 2006 koninklijk geridderd. Dergelijke nieuwtjes doen mij huiveren om diverse redenen. Wat maakt haar staat van dienst zo uniek? Omdat Keyl decennialang in de schijnwerpers heeft mogen staan? Omdat ze aan de wieg stond van commerciële televisie met een meelijwekkend salaris? Vanwege de zware last die op je schouders rust als bejubelde bn’er (want publiekelijk bezit bla bla bla)? Gefeliciteerd Catherine, de koningin heeft uw jarenlange tv-carrière gade geslagen en was desondanks blij verrast.